piątek, 21 stycznia 2011

Dies Irae

„[...]był to dziwny rok, w którym rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastowały jakoweś klęski i nadzwyczajne zdarzenia[...]"

Witam waszmościa! Rok 1660 dla Rzeczypospolitej jak i dla całego bożego świata był strasznym rokiem. Ludzkość została ukarana za wszelkie pludrackie bezeceństwa, niestety i nam praworządnym Sarmatom udzielił się gniew boży. Pierwej niebo zaszło ciemną burzową chmurą, zaczęło ciskać gromami, jakby Zeus począł ciskać gromy w największej swojej złości. We wszystkich zakątkach świata pojawili się zwiastujący niechybne dies irae prorocy. Rozgorzały zamieszki, ludzie poczęli organizować tumulty i pogromy przeciwko oskarżanym o gniew boży innowiercom. Cały świat ogarną chaos. Panie bracie stała się wtedy rzecz niesłychana - niebo spowiła krwawa łuna - cała ludzkość zamarła, wtem z niebios niczem krwawe łzy boże poczęły spadać kule ognia. Oj mospanie, gdyby nie nasz kanonik Augustyn z Jasnej Góry i jego gorliwa modlitwa nie rozmawialibyśmy tu tak panie bracie. Zaschło mi w gardle. Żydzie! Polej nam najprzedniejszego węgrzyna, jeno nie oszukuj bo cię za brodę wytargam. Na czem ja to się zatrzymał? A - no właśnie! Po tym istnym dies irae nastała cisza - kompletna. Wszystko zanosiło się na to, że świat zostanie po staremu. Niestety tak się nie stało. Dziwne bestie zalęgły się w borach i lasach, a jeszcze dziwniejsze potwory zalęgły się w rzekach i morzach. Mospanie antyczni władcy powstali ze swych kurhanowych grobów aby rościć sobie władzę nad swymi dawnemi królestwami, dawno już umarli powstali ze swych grobów by zaspokoić swój wielowiekowy głód. W tem czas powstały też dziwne kulty- zakazane i plugawe, ujawniły się kabały czarowników wiecznie knujące spiski. Diabły pludrackie i polskie poczęły grasować po świecie dumnie obnosząc się ze swoją piekielną proweniencją. W takich to czasach przyszło nam chodzić po świecie mospanie – dziwnych i niebezpiecznych, ale zarazem sprzyjających bohaterom gotowym stanąć w obronie Rzplitej i całego chrześcijańskiego świata przyspażając sobie przy tym glorii i splendoru.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz